Kasteel van Coucy
De baronie van Coucy was een Picardische dynastie die het aan de stok had met het Franse koningshuis. De bouwer van dit kasteel, Enguerrand III, had koninklijke ambities (midden 13e eeuw). Hij rebelleerde tegen koning Lodewijk, toen nog een kind, maar stuitte op een onverzettelijke koningin Blanca van Castilië, de koningin-moeder.
Zijn kasteel was de weerspiegeling van zijn ambities.
De kalkstenen muren van deze burcht schitterden onder de felle zon alsof ze van binnenuit werden verhit. Een forse omwalling met enorme rondelen leek omhooggestuwd uit de heuvel en slingerde zich omheen het volledige aanpalende dorp. Vier ronde torens markeerden de hoeken. Pal in het midden verrees een gigantische donjon. Zestig meter hoog en dertig meter breed. De top van de toren had een sierlijke borstwering met ornamenten, pinakels, mezekouwen, gotische ramen en kunstige uitsteeksels. Het effect was verbluffend: de toren droeg als het ware een koningskroon. Deze donjon gold voor de heren Enguerrand III en IV van Coucy als een opgestoken middelvinger richting Parijs.
De donjon werd in 1917 door het terugtrekkende Duitse leger gedynamiteerd.
